“Something begins in order to end: an adventure doesn’t let itself be extended; it achieves significance only through its death. Towards this death, which may also be my own, I am drawn irrevocably. Each moment appears only to bring on the moments after. To each moment I cling with all my heart: I know that it is unique, irreplaceable - and yet I would not lift a finger to prevent it from being annihilated.” © Jean-Paul Sartre, Nausea
Explore Amazon
7.27.2005
Pulang Tula
Tanghaling tapat.
Nag uunahang pumatak ang luha ko sa nakabukas na pahina ng notebook. Nagsusulat ako ng tula at pula ang panulat na gamit ko. Eto ngayon, basang basa ng luha, kumalat ang tintang pula sa papel.
Isang lawa nang pula, nilamon ang mga linyang nais ko sanang isulat. Paano ko tatapusin ang tula ngayong iniwan na ako ng taong naghatid sa akin sa panulaan? Pasasalamat pa naman dahil napili akong PP poet of the month for August. Dahil sa'yo kaya ako nandito, dahil tinugon ko ang paanyaya mo na muli kong pakinggan ang tawag ng panulaan.
At ngayon ito?
Sana hindi dito matapos ang pagkakaibigan natin. Sana hindi dito matapos ang pagmamahal mo sa tula at sa buhay. At sana mahinto na rin ang pagpatak ng mga luha ko sa pahina ng di matatapos at nagdurugong tula.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment