Explore Amazon

2.21.2006

Dressing for Mourning

By: Anne Stephanie Cruz

I dressed for mourning in black string underwear,
mutely condoling with me by snugly hugging
milk-white skin, where I am most vulnerable.

True, that’s the only support
swatches of barely-there fabric are meant to give,
but to a woman about to come to terms with grief,
they’re modern-day chainmail and armor.

She puts them on piece by piece,
gently tugging at strings and straps
until she fits into pre-cast molds of black.
Like satin hands slipping into iron gloves,
she remains the same sensuous woman he adores.
However, this time strong enough
to wield goodbyes and walk away
unimpaled by her own sorrow.

Only after the cycle has closed
does she abandon her stance, strip;
and in absolute nakedness--weep.

When a woman like me dresses for mourning
in black string underwear, laugh not:
it means you tried, but weren’t strong enough—
and that you leave me no other prerogative
but to sever the very fibers that formed and knotted
this odd friendship of sorts, as only I know how.

Tonight, for our mutual benefit,
kiss me then hand me the scissors.

allvoices

2.08.2006

Kung Sakaling Malimutan Mo Ako

(pasintabi kay Neruda)
anne stephanie cruz, marlon hacla, 2/8/2006
Kung sakaling malimutan mo
na minsan nating kinalag ang ating mga puso
upang maglaro at takasan ang kabog
ng ating mga dibdib,upang hanapin ang mga pakpak
ng anghel ng dilim, upang liparin ang mga lagalag na planeta
ng ating mga damdamin
nang buo, hawak-kamay at nagtatalik ang diwa,
nang di batid na nakasilip ang mga tala,
huwag kang tumangis, huwag kang malungkot.
Walang maiiba.
Patuloy kong lalakbayin ang hinabing-lubid ng mga ala-ala,
mananahan sa bawat hibik mo't hagikhik,
at babalikan ang walang-imik mong mga yabag sa aking puso,
patuloy kong hihipuin ang mga nalaglag na kristal
mula sa iyong mga halik.
Kung sakaling malimutan mo ako
at mabura ang mga alpabeto ng pag-ibig
na inukit ko sa iyong balat,
kung sakaling maumid ang iyong dila at malimutan
maging ang bigkas ng aking pangalan,
huwag kang mabahala. Walang maiiba.
Hindi ko bibitawan ang ating mga gunita.
Sapagkat sumumpa ako sa nakasilip na mga tala,
saksi ang lagalag na mga planeta,
na huling pagkalag na ng aking puso
noong gabing kapiling ka.
***
Thank You, Marlon!

allvoices