Kanina, inihagis ko ang puso ko sa dagat.
Sa isang basyong sisidlan,
isinilid ang tulang sadyang hindi tinuldukan.
Inilakip pati ang mumunting mga bula ng pag-asang
daglian din namang naglaho,
maging ang mga panalanging hindi kailanman mabibiyayaan ng tugon.
Walang itinira.
Kanina, inihagis ko ang puso ko sa dagat.
Niyakap ito ng mga alon at paulit-ulit inihampas
sa mga nag-usling bato.
Nagkabasag-basag ngunit hindi nagdugo,
taglay pa rin ang tamis at pait ng hindi maaming pag ibig--
naghahangad ng paglaya
sa pagtatagpo ng mga basyong bubog at ng iyong anino
milyong umaga man buhat ngayon.
Anne Stephanie Cruz
November 24, 2005
No comments:
Post a Comment